Jan van Nieuwkerk ging zes jaar geleden met pensioen als bouwmanager spoor. Alleen kon hij zijn werk nog geen vaarwel zeggen. Hij werkt nu 2 tot 3 dagen per week (of 6 als het nodig is). Hij haalt energie uit zijn werk en vindt het daarom te leuk om ‘nu al’ te stoppen. Wat maakt zijn werk zo leuk? Waar haalt Jan zijn voldoening uit?
“In de afgelopen 46 jaar heb ik zo’n bak aan kennis en ervaring opgedaan in de techniek treinbeveiliging, dat is zonde om niet te gebruiken. Ik kan collega’s helpen en projecten efficiënter laten verlopen met mijn ervaring.”
Op schoonmoeders advies
Jan deed zijn eerste werkervaring op als stagiair en daarna in vaste dienst bij een bedrijf in bedrading en bekabeling voor bouwkranen van 1970 tot 1972. Zijn schoonmoeder zei: “Jan, dat bedrijf bestaat niet lang meer. Ga maar solliciteren bij een bedrijf waar je meer zekerheid hebt.” En zo geschiedde. Jan solliciteerde bij de Nederlandse Spoorwegen en is hier niet meer weggegaan.
Spoorwegen in het bloed
Nu gaat zijn relatie met de Spoorwegen nog vele jaren verder terug. Op de basisschool schreef hij een brief aan de directie van de Spoorwegen met de vraag wat hij moest doen om machinist te worden. Hun reactie was dat hij nu nog wat jong was. Als hij iets ouder was moest hij zéker weer contact opnemen, want voor goede mensen is er altijd plek.
In de tijd van 11-jarig knaapje tot 20-jarige man was Jans liefde voor het spoor niet verdwenen, maar wel veranderd. Elektrotechniek en het seinwezen wonnen het van de oude droom van het besturen van een trein.
Trots kunnen zijn op je werk en projecten
In 1972 waren er veel monteurs nodig om de toen nieuwe beveiliging aan te brengen ter vervanging van de oude trekdraadgeleiding voor de bediening van wissels en seinen. Zo is Jan begonnen in Utrecht bij het bedrijf ElektroRail wat toen een volle dochter van NS was.
“Vanaf dit moment heb ik altijd zicht gehad op ‘meer’. Ontwikkeling in mijn carrière, van mijn kennis enzovoort Ik heb dan ook nooit reden gezien uit te kijken naar een andere werkgever.”
Na het onderdeel ElektroRail ging Jan door naar het Ingenieursbureau van NS. Na de verzelfstandiging van NS werd dit ingenieursbureau de private onderneming Movares. Jan is in al deze ontwikkelingen meegegaan en heeft het ook nooit als belemmering gezien.
“Welnee, als ik mijn werk kan blijven doen en altijd naar eer en geweten kan en mag handelen, dan maakt het me niet uit welk logo op mijn loonstrookje staat. Ik wil trots kunnen zijn op het werk dat ik aflever en de projecten waaraan ik meewerk.”
Met pensioen … en weer door!
In alle projecten waar Jan aan werkte de afgelopen 40 jaar, werkte veel aannemers en onderaannemers mee om de opdracht tot een goed einde te brengen. Het werd tijd voor Jan om een volgende fase in te gaan en te genieten van zijn pensioen. Hij was er zelf echter nog niet klaar voor. Zijn contacten kwamen hem hierbij goed van pas. Want Dura Vermeer wilde hem graag inzetten als adviseur. Zijn kennis van het seinwezen, kabels, projecten en planningen is waardevol voor ze.
Zo nam Acutec Jan in dienst om hem bij Dura Vermeer in te zetten.
“Fijn dat ik nu in dienst ben bij Acutec. Ik heb hier veel gemak van. Het bevalt me prima zo!”
Hoe lang Jan nog blijft werken? Hij werkt nu 48 jaar en aan zijn energie en gedrevenheid afgemeten, maakt hij zéker de 50 jaar vol.
“Zolang mijn gezondheid het toelaat, ik iedere dag met plezier opsta en mijn input gewenst is, ga ik door.”