De aanleg van windparken op de Noordzee zorgt voor stevige investeringen in het elektriciteitsnet, schrijft NOS. Dat gaat de komende jaren merkbaar worden in de energierekening van huishoudens en bedrijven.
88 miljard euro voor kabels en platforms
Om aan de klimaatdoelen te voldoen, moet Nederland flink investeren in windenergie. Alleen al voor de infrastructuur – kabels, platforms en installatieschepen – wordt de komende 15 jaar zo’n 88 miljard euro uitgetrokken. Hoewel energiebedrijven geen subsidie krijgen voor het bouwen van de windparken, betalen we indirect wél mee via onze energierekening.
Energienet wordt veel duurder
Een gemiddeld huishouden betaalt nu al zo’n 400 euro per jaar voor het gebruik van het elektriciteitsnet. Dat bedrag kan volgens berekeningen oplopen tot 1100 euro per jaar in 2040. De vaste netwerkkosten stijgen flink door de enorme uitbreiding van het stroomnet.
Wind uit zee als hoofdbron
In 2033 moet driekwart van de Nederlandse stroom uit wind op zee komen. TenneT, de netbeheerder, is nu klaar met het aanleggen van kabels en platforms voor de eerste zeven windparken dichtbij de kust. Deze maken gebruik van wisselstroom en kleinere platforms.
Nieuwe windparken verder op zee
De volgende ronde windparken – zoals IJmuiden Ver en Ten Noorden van de Waddeneilanden – liggen veel verder uit de kust en zijn een stuk groter. Daarom schakelt TenneT over op gelijkstroom en laat het extra krachtige 2 gigawatt-platforms bouwen in Singapore. Deze nieuwe techniek is complexer én duurder.
Overheid betaalt, maar burger draait op
De aanleg van deze infrastructuur wordt gecoördineerd door de overheid, via het ministerie van Klimaat en Groene Groei. Netbeheerder TenneT is volledig in handen van de staat. Toch worden de kosten uiteindelijk via de energierekening doorberekend aan burgers en bedrijven.
Minder interesse van energiebedrijven
Niet alle nieuwe windparken zijn al aanbesteed. Steeds minder energiebedrijven durven het risico aan. De bouwkosten stijgen, terwijl de vraag vanuit de industrie achterblijft. Daardoor groeit de onzekerheid over het rendement.
Nieuw financieringsmodel nodig
Het kabinet onderzoekt een alternatief financieringssysteem, zoals het Britse ‘contract for difference’. Hierbij vult de overheid verliezen aan bij lage stroomprijzen, en ontvangt het juist een deel van de winst bij hoge prijzen. Zo hoopt men investeringen aantrekkelijker te maken zonder dat de consument opdraait voor alle kosten.