Hij wist het zeker: nooit zou hij meer als directeur of bedrijfsleider aan de slag gaan. Na 30 jaar dit soort rollen binnen de infra-techniek, wordt het tijd om ruimte te maken voor meer ontspanning. Alleen kruipt bloed waar het niet gaan kan en zo zit Peter Keur nu weer in een rol die hij eerst niet ambieerde, maar waar hij wel veel plezier in heeft.
Heft in eigen hand met een kleine hickup
Peter werkt sinds 1996 als bedrijfsleider, regio manager en directeur bij onder andere BAM, Heijmans en Spie. Om uit deze ervaringsketen te stappen, besluit hij zelfstandige te worden. Meerdere opdrachten in een jaar, alles met een duidelijke kop en staart, gericht op problemen oplossen en meer tijd nemen voor al het moois dat het leven te bieden heeft. “Ik heb altijd veel uren gemaakt om mijn functies goed uit te voeren. Het zelfstandig ondernemerschap leek me een prima oplossing om de uitdaging in mijn werk te houden én meer vrije tijd te creëren.”
De laatste jaren is er een verlammend tekort aan goede arbeidskrachten in de techniek. Maar juist wanneer Peter als zelfstandige start, lijken de matches tussen opdrachtgever en -nemer stroef tot stand te komen. De Corona-lockdowns werpen hun schaduw over de sector en het blijkt ineens minder eenvoudig een gepaste functie te treffen voor een ervaren rot als Peter.
Bram van Rossum, partner en senior consultant bij Acutec, kent Peter vanuit een gedeelde werkgever in het verleden. Hij is ervan overtuigd Peter te kunnen helpen. “Bram gaf aan een goede functie voor me te kunnen regelen en deed dit ook. Er is me door veel mensen veel beloofd, maar Bram is de enige die zonder poespas zijn belofte is nagekomen. Het is een oprechte vent die hard wil werken voor anderen.” Zo werkt Peter via Acutec acht maanden lang als senior projectmanager bij Dynniq en 6 maanden bij Van Voskuilen Infratechniek.
Plan valt in duigen door eigen toedoen
Zijn vooropgezette plan om nóóit meer te werken als directeur in de techniek, viel in duigen nog voordat hij dit zelf in de gaten had. En hiervan is hijzelf de grote initiator, al was dit uiteraard onbewust en onbedoeld.
In de zomer van 2022 spreekt hij één van zijn golf-maatjes Erik Prins, directeur Van Voskuilen Infratechniek. In één van zijn regio’s spelen problemen die lastig het hoofd te bieden zijn. Peter biedt aan met Erik mee te kijken om te zien of ze gezamenlijk tot oplossingen kunnen komen. En hier begint ‘het plan’ van Peter zijn eerste barsten te vertonen.
Onwetend over die eerste barsten, stapt Peter op zijn recent gekochte Harley Davidson en trekt twee weken langs de kust van Frankrijk. Hij had zichzelf immers meer vrijetijd en ontspanning toegezegd. “Ik beloofde Erik na mijn vakantie terug te komen met een plan hoe hij de problemen kan aanpakken.”
Dit geeft grip op de situatie!
Peter zit nu als regiodirecteur in loondienst bij Van Voskuilen om zelf het plan ten uitvoer te brengen. Hij ambieerde de rol niet, maar haalt evenzogoed veel voldoening uit de resultaten de hij behaalt.
“In de zomer van ’22 leek alles qua werk en privé op zijn plek te vallen. Mijn relatie met Willemien hadden we kort ervoor samen beëindigd, maar we besloten het toch weer te proberen.”
Samen besluiten ze externe hulp te zoeken en dat doet Peter goed. “Voor een autistisch ingesteld mens als ik is het heel belangrijk om grip te hebben, want als ik niet in control ben dan word ik onrustig en dat is slecht voor mijn energiebalans.”
De weekenden zijn voor hem en Willemien; ze touren met hun VanMoofs rondom Amsterdam, varen door de grachten en over de Amstel, borrelen en dineren. De vrijdagmiddagen golft hij onder andere met Erik en Bram en de overige tijd besteedt hij aan de uitdagingen bij Van Voskuilen.
De organisatie op zijn kop
En deze uitdagingen verdienen zijn aandacht! Voor Peters komst heeft de regio een onderhanden werkpositie van meer dan de helft van de jaaromzet van 23 miljoen, een groot bruto verlies en Liander, hun enige klant, zinspeelt op vertrek.
Voordat hij begint, dwingt Peter af dat hij de vrije hand krijgt in de herstructurering. Hij gaat voortvarend te werk, want in 6 maanden tijd heeft hij het onderhandenwerk teruggebracht van de helft tot een kwart van de jaaromzet. Hiermee verbetert de liquiditeitspositie aanzienlijk, want Liander betaalt de verrichte arbeid uiteraard pas nádat het werk is opgeleverd.
Er is een managementlaag te veel en de afgelopen jaren zijn er mensen aangenomen voor ieder probleem dat er speelde. De overhead drukt hierdoor te zwaar op de resultaten en efficiency holt achteruit. Peter vat de koe bij de horens; herplaatst medewerkers waar mogelijk en laat ze afvloeien waar nodig.
De managementlaag verdwijnt want: “We zijn een aannemersbedrijf en we bouwen geen rakketten. We hebben dus ook geen organisatie nodig waarmee we ze kúnnen bouwen.” De ketenmanagers worden projectleiders en dit is niet altijd makkelijk te verteren, want qua functietitel ga je erop achteruit. Eén van de projectleiders ziet de omslag nú als een mooie verdieping van zijn werk.
De tweede projectleider vertrekt en Peter neemt tijdelijk zijn rol over. Want ach, dat lukt wel en veel keuze lijkt er op korte termijn niet te zijn. Peter is van de korte klap, doorpakken en ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’. “Veel collega’s ervaren me als een olifant in en porseleinen kast, maar ik ben ervan overtuigd dat er geen andere optie is.”
Hard werk levert resultaat
Er is een cultuur ontstaan waardoor het mogelijk was om problemen tijdens het aangenomen werk vooruit te schuiven. Zo ontstond de torenhoge stapel met onderhandenwerk en de groeiende onvrede bij Liander. Nu problemen direct worden aangepakt en werk sneller wordt afgerond, ontstaat er meer vertrouwen. Mede door zijn companen Jan Verdoold en Per Brouwer worden alle issues aangepakt. Het vertrouwen van Liander is zo groot dat Peters Van Voskuilen in het kader van Design-en-Construct een rol kan gaan spelen bij Liander. “Dat onze klant het vertrouwen uitspreekt en dit laat blijken met zo’n groot gebaar, betekent dat we op de goede weg zitten.”
Het extra werk dat dit oplevert is mooi meegenomen, want de ambities van Van Voskuilen zijn niet marginaal. Ze willen binnen een aantal jaren hun omzet verdubbelen, om met de grote spelers in het land mee te blijven acteren.
Nog even hard door en dan …
Van zijn originele plan waar hij in 2021 mee begon, is weinig meer over. De uitdagingen waar hij naar zocht zijn er wel en blijven er voorlopig ook binnen de organisatie. Peters grote ijkmoment is aan het einde van het jaar, als blijkt dat hij zijn rendementsdoelstelling heeft behaald.
“Hier werk ik nu naartoe en dit gaat ons lukken! Daarna kijk ik of ik minder kan gaan werken om in ieder geval terug te gaan naar 40 uur.” Er zijn namelijk nog zoveel ideeën en plannen die op het schap liggen om opgepakt te worden!
Of hij zijn basisidee van meer vrijetijd dan ook ooit gaat halen valt te betwijfelen. Maar met een stevige grip op de situatie en voldoening in zijn werk behoudt Peter zijn energie… Op naar de volgende uitdaging! En op naar het volgende weekend samen met Willemien!